Hey jij! Weet je wat het is met ‘de mens’? ‘De mens’ weet het zelf niet. Of beter, veel mensen willen het niet weten. Ik heb het gevoel dat velen leven naar de uitspraak ‘ignorance is bliss’. Ik weet niet hoe het voor jou is, maar voor mij voelt dit niet OK!
Ik neem je mee doorheen mijn verhaal van de laatste week.
Enkele dagen geleden ben ik ’s nachts in paniek wakker geschrokken. Er is op dit moment heel wat aan het bewegen in mijn leven. Ik moet enkele belangrijke beslissingen nemen, beslissingen die een impact zullen hebben op mijn werk, privé en ook financieel verandering zullen brengen.
De beslissing rond één bepaald ding brengt me in een ongelooflijke tweestrijd. Het is een gevecht tussen hoofd en hart. Het is ofwel me vol overgave smijten in het proces en het avontuur aangaan, of kiezen voor zekerheid, veiligheid en behouden wat ik nu heb. Noem het een zware oefening in vertrouwen in het universum en in mezelf! Juist, loslaten van controle (en dat is zo beangstigend)! Wat deze beslissing zo zwaar maakt, zijn de eurootjes die ermee gemoeid zijn. Mijn paniek ging dus over geld. Of toch niet…?
Laat het me zo stellen… als je een huis koopt, krijg je een huis in ruil voor je geld. Als je een opleiding volgt, koop je met je geld kennis. Als je naar een coach gaat, levert je geld je begeleiding op in je groeiproces. Er is dus telkens sprake van een duidelijke ruil; je weet exact wat je koopt. (Oef, rust in je hoofd.)
In dit geval hier is dat helemaal niet duidelijk. Waarvoor zou ik betalen? Wel je kan het zien als lidgeld om deel uit te maken van een community, een netwerk zeg maar. Maar wat zou het me opleveren? Al uren/dagen heb ik versleten om een antwoord op die vraag te formuleren. Het lichtje is vandaag gaan branden… wat het mij zou opleveren is wat ik er zelf wil uithalen. Wat ik er uithaal is dus enkel en alleen mijn verantwoordelijkheid!! En dát is het echte ding. Dát is de echte angst onder wat eerst angst om geld leek. Samengevat is het dit: durf ik te vertrouwen op mezelf en durf ik zelf verantwoordelijk te zijn voor mijn processen, mijn groei, mijn leren en ook mijn falen.
Waar ik afgelopen week ben doorgegaan, heeft een oud patroon blootgelegd. Resultaat? Een enorme stijging in mijn groeicurve. Ik kan nu zeggen dat ik dankbaar ben voor de angst die ik voelde. Ook voel ik enige trots omdat ik niet onmiddellijk heb afgehaakt bij het eerste opkomen van dit onbehaachlijk gevoel. (Jeeeej! Overwinningske!!)Want ook dat was een keuze die ik had kunnen maken. Ik had het hele idee mijn rug kunnen toekeren, maar dan had ik nooit geweten wat er onder de oppervlakte werkelijk speelt.
Ga jij door een bepaalde angst, kijk die dan recht in de ogen. Angst is niet je vijand. Het is een, weliswaar vreemd verpakt, cadeau die jou de mogelijkheid biedt om te groeien. En dat ik wat jou wens, veel zelfkennis. Want kennis is bliss, niet onwetendheid.
Veel liefs…
Joke
Deel dit bericht :